Ξινόμαυρο, ο ‘’Βασιλιάς‘’ του ελληνικού αμπελώνα

1η Νοεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα Ξινόμαυρου!

Το όνομα του , “Ξινόμαυρο”, προσδιορίζει και τον χαρακτήρα του.
Οξύτητα στο στόμα , ρουμπινί στο χρώμα.

Μας δίνει κρασιά με υψηλό αλκοολικό βαθμό, δύναμη και αντοχή στο χρόνο .Με χαρακτηριστική οξύτητα, άγριες τανίνες στη νιότη τους, αλλά και τόσο βελούδινες και ‘’ευγενικές’’ στην ενηλικίωσή τους, με πολύπλοκα αρώματα και γεύσεις από τομάτα, ελιά, πιπεριά, φραγκοστάφυλο, σύκο, δαμάσκηνο, βιολέτα, μπαχάρια, σοκολάτα και καπνό. Κρασιά που μπορούν να συνοδεύσουν κόκκινο κρέας ψητό ή μαγειρεμένο με πικάντικες σάλτσες τομάτας, χοιρινό σχάρας, κυνήγι και πουλερικά, αρνί στο φούρνο.

Πατρίδα του η Βόρεια Ελλάδα, και αυτό γιατί χρειάζεται κατάλληλες καιρικές συνθήκες χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις, και ένα ιδιαίτερο μικροκλίμα όπως αυτό της Ημαθίας , της Φλώρινας και της Πέλλας.

Το μάθαμε ως ‘’Νάουσα’’, με μια από τις πρώτες εμφιαλώσεις κρασιού στην Ελλάδα από το οινοποιείο του Μπουτάρη το 1879, αλλά και αργότερα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο το γνωρίσαμε και ως ‘’Αφρώδες Αμυνταίου’’, από τον Ε.Α.Σ. Αμυνταίου.

Στις μέρες μας οι οινοποιοί της περιοχής έχουν καταφέρει με την κατάλληλη φροντίδα, να βγάλουν όλο το μεγαλείο και την εκφραστικότητα του, δημιουργώντας εκπληκτικά μονοποικιλιακά Π.Ο.Π. Νάουσα και Π.Ο.Π. Αμύνταιο, κρασιά από Ξινόμαυρο, κόκκινα με αντοχή στο χρόνο περασμένα από βαρέλι, λευκά blanc de noir και εκπληκτικά ροζέ ( ήσυχα, αφρώδη και εξαιρετικά γλυκά κρασιά). Επίσης χαρμάνια με διεθνείς ποικιλίες , αλλά και με γηγενείς ποικιλίες όπως η Π.Ο.Π Γουμένισσα (Ξινόμαυρο με Νεγκόσκα) και η Π.Ο.Π. Ραψάνη (Ξινόμαυρο, Κρασάτο και Σταυρωτό) κάνοντας έτσι το Ξινόμαυρο γνωστό σε πολλούς οινόφιλους ανά τον κόσμο, οι οποίοι μάλιστα το παρομοίασαν με το μακρινό του ‘’ξάδελφο’’ το ιταλικό Nebbiolo.

Το Ξινόμαυρο λοιπόν, τόσο χαρισματικό και ιδιαίτερο, τόσο άγριο και επιθετικό στη νιότη του αλλά και τόσο βελούδινο και απολαυστικό στο πέρασμα του χρόνου που δεν τον φοβάται, δίκαια κατέχει μια από τις υψηλότερες θέσεις στην ιεραρχία των ελληνικών ποικιλιών και τον τίτλο που κάποιοι του έχουν δώσει ως ο «βασιλιάς του ελληνικού αμπελώνα».